Stress op Birgitta

Ik heb nog steeds een knipperlicht relatie met mijn internet. Maar het gaat al steeds beter. Ik heb vertrouwen dat de relatie heel snel verbeterd.

Afgelopen maandag ben ik naar Mierlo gereden voor een vergadering. Één uur heen en één uur terug voor een vergadering van 45 minuten. Ik heb meteen gezegd dat ik dat niet meer doe. Kost me alleen een hoop tijd en geld. Maar de vergaderingen worden nu in het weekend gepland als ik toch al op de manege ben.

Ik kwam om half tien thuis. En omdat ik mijn zadel had meegenomen zette ik de auto bij Christel. Daar was het volle bak. 

Het bleek dat de gordijnen in de woonkamer kapot waren gesneden en ook verbrand. Natuurlijk zijn het brandwerende gordijnen dus het resultaat was alleen wat ronde schroeiplekken.

In de keuken waren de gordijnen ook gebrand. En er waren twee stoelen op de gang kapot gesneden.

De begeleiding was al gebeld maar die zouden de dag erop gaan kijken. Toen ik om half tien thuis werd en naar de woonkamer ging om het te gaan bekijken kwam Paula (begeleider) net aanlopen. Toen ze allemaal zag wat er was gebeurt zei ze dat ze niet had verwacht dat het zo ernstig was.

Toen we wilde gaan zitten in ons hoekje bleek dat de sta-lampen ook kapot waren gesneden. De draad dan he? Diegene die dat heeft gedaan is wel slim want de stekker was eerst uit de stopcontact gehaald.

We hadden eigenlijk wel lol zo samen op de bank. Okey. we waren geschrokken. Maar de verhalen over DNA afnemen en vingerafdrukken nemen en wie we als onderzoeker wilde waren toch wel komisch. Willen we SCI, NSCI of toch maar de goede oude Columbus.

Maar goed, de nachtdienst is nog even geweest en toen zijn we allemaal gaan slapen. Nog alle deuren nagekeken of ze wel goed op slot waren.

De dag erop was iedereen heel vroeg wakker. Greet wist niet wat haar overkwam. *Grijnz*. We waren allemaal op de gang rond 8:30. Toen bleek dat de banken ook kapot waren gesneden. Dus was het niet gedaan door iemand van buiten want alle deuren waren op slot.

De politie is zelfs gebeld om het te onderzoeken. Maar bewijsmateriaal was er niet.

’s Middags hebben we een vergadering gehad en in de dagen die volgde heeft iedereen een persoonlijk gesprek gehad om zijn of haar zegje te doen.

Natuurlijk werd er de dagen erop veel over gepraat. Wie zou het gedaan kunnen hebben? Natuurlijk hebben we wel zo onze vermoedens. Maar volgens mij komen we er nooit achter tenzij die persoon het gewoon toegeeft. Dat zou ik dan wel weer stoer vinden.

Maar goed, Er is geen moord gepleegd. En het leven gaat gewoon door.