Afscheid nemen doet pijn

Het is laat terwijl ik dit typ. Maar de gedachten blijven in mijn hoofd rondspoken. Aanleiding is de nieuwe website van De Nieuwe Ark. Stom hé?

Ik heb heel lang op de manege rondgelopen. En ik had gedacht dat ik wel wat vrienden had gemaakt. Of op zijn minst kennissen. Maar dat is me behoorlijk tegengevallen.

In eerste instantie hoefde ik niet meer komen lesgeven. Ik vond dat erg jammer en extra jammer dat ik dat via een sms-je van Hans te horen kreeg. Ik ben nog op de manege geweest om afscheid te nemen van ‘mijn’ carrouselgroep. 

Daarna heb ik eigenlijk van niemand iets te horen gekregen. Wel van Lisette. Die heb ik nog niet geantwoord want ik wist niet precies waar ik moest beginnen. Mijn gevoel van “in de steek gelaten te voelen” hoort wel een beetje bij me. Dus vind ik het lastig om te stellen of ik me terecht in de steek gelaten voel of dat ik overdrijf. Misschien wel een beetje van beide.

Ik vind het gewoon heel jammer dat ik niets meer van wie dan ook heb gehoord. Zelfs geen berichtje van toen de carrouselgroep op trad. Uit het oog uit het hart blijkt. 

Hoewel….laatst heb ik een sms-je gekregen van Hans of ik de kerstkaart wilde maken. Dat heb ik trouwens wel gedaan. In eerste instantie niet zoveel zin. Maar ik wil eigenlijk wel een goed contact houden. Dus gedaan. Is leuk werk dus niet zo erg. Heb hem helaas zelf niet gekregen.

Maar goed, de website is veranderd. Ik heb de site zo opgezet dat hij gewoon door kon gaan zoals hij was. Nu merk ik dat de site helemaal veranderd is en zelfs van kleur! Dat wilde Hans pertinent niet hebben toen ik een iets modernere website voorstelde. Jammer dat ze me niet hebben gevraagd hoe ik hem heb opgezet. Of dat ze nog logo's/ foto's oid moeten hebben.

En zo zijn er meer dingen. Maar die maken dit verhaal alleen meer langer dan noodzakelijk

Ik ben altijd met heel veel plezier naar De Nieuwe Ark gegaan. Hele leuke dingen meegemaakt. Jammer dat het nu over is. Want dat is het voor mijn gevoel wel. Ik wil het voor mezelf ook afsluiten want nu heb ik er vooral veel verdriet om.

Binnenkort mijn spulletjes nog ophalen. Die kon ik de vorige keer niet vinden. Kimberly nog maar eens mailen. Die zit in ‘mijn’ kast. En heeft de spulletjes weggelegd geloof ik.

Lisette..bij deze heel erg bedankt voor je sms. Dat heb ik ontzettend gewaardeerd. Hopelijk snap je mijn uitleg waarom ik eerder niet antwoordde.