![]() |
Wat een scheetje hè. |
Kenji luistert eigenlijk heel goed. Hij weet wat er van hem verwacht wordt. Maar soms heeft hij er 'effe' geen zin in. 'Dan moet hij bijvoorbeeld zitten. Dus ik zeg "zit". En dan kijkt hij me aan zo van 'waarom?' We kijken nog een moment naar elkaar en dan gaat hij zitten met een 'what ever' attitude.
"Ja, baas. Ik ga wel zitten omdat ik toch al van plan was te gaan zitten dus verbeeld je maar niets."